Ik ben hoogbegaafd

  De Delahaye hadden altijd veel ruzie, lees ik op de site van mijn neefje Guido Delahaye. Dat kwam omdat ze niet tegen onrecht kunnen.  Dat is toch wel de grootste leugen. Die ik me kan voorstellen het is toch een groot onrecht, om een kind niet te vertellen, dat ze met een geboorteafwijking op te wereld gekomen is, het is toch een groot onrecht dat de hele familie opgedragen kreeg om het niet te vertellen en die hele familie Delahaye daar ook nog gehoor aan gaf. Het is ook een groot onrecht, dat die zelfde neef me totaal negeert. Nou ik ben geen Delahaye. Gelukkig maar. Een Crutzen kan ook niet tegen onrecht. Die doet er wat tegen. Die brengt het geduld op en hoopt dat het ooit verandert. Is compromis vol. Dat is een Delahaye niet, die kan niet toegeven dat hij fout zat, is overtuigd van zijn eigen gelijk, ondank dat hij het mis heeft.  Ik stuur een mail naar de gemeente Kerkrade om inzage te krijgen in stukken van mijn opa. Ik onderteken altijd zonder aanspreektitel. I...

  Ik heb me altijd afgevraagd waar mijn ouders de naam van mijn oude patroon heilige gevonden hebben. Ik denk nu dat ik het weet. In het bladeren van de foto’s op de pagina van mijn neef Guido Delahaye kwam ik de familie Bosch-Beckers tegen.   2 van hun kinderen waren non en bij een foto staat de volgende tekst: Zij behoorde tot de orde van 'De dochters van Liefde van de H.Vincentius á Paolo. Deze zusters werkten in het onderwijs en in de zorg in zieken- en bejaardenhuizen. In de volksmond heetten deze zusters 'de vliegkappen'. Het habijt van deze zusters stond model voor de TV-serie "De Vliegende Non" ("The Flying nun") uit de jaren 1967-1970. Heilige Vincentius van à Paola was mijn patroonheilige. In het onderwijs ben ik onder die naam ook terecht gekomen en de zorg voor zieken en bejaarden hadden mijn ouders graag gehad, maar dat ging niet door omdat ik dat niet wilde.  Ik heet nu Viviënne Remy Mathilde Viviënne betekent Leven. Vincent betekent overwi...

  Met de kerstmis van 2001 belde mijn moeder me op, of ik nog eens op bezoek kon komen, want het ging slecht met mijn vader. Natuurlijk zei ik en ging samen met een tante op bezoek. Het ging de hele middag over hoe goed mijn broer en zussen waren, maar de relatie die ik met mijn vader had kwam niet aan bod. Uiteindelijk besloot ik er een einde aan te maken en vertrok weer met mijn tante. Of ik nog een langs kwam, vroeg mijn moeder me. Daar moet ik over nadenken zei ik. Maar ik had er geen zin meer in om me dat gezever nog eens aan te horen. Enkele weken daarna belde ze weer, de eerste leugen. Ik dacht je zou nog eens langs komen. Dat had ik niet gezegd. Ik had gezegd, daar moet ik over nadenken. Ik zei daarop, ik wil best langskomen, maar dan hebben we het over mij en niet over die anderen, want daar heb ik geen moer mee te maken. Je hoeft niet te komen zei ze toen.  Vandaag was ik op de kerkhof van terwinselen en iemand sprak me aan met je wilde niet meer naar je vader gaan. ...