Iedereen telt (niet) mee.

 Met de kerstmis van 2001 belde mijn moeder me op, of ik nog eens op bezoek kon komen, want het ging slecht met mijn vader. Natuurlijk zei ik en ging samen met een tante op bezoek. Het ging de hele middag over hoe goed mijn broer en zussen waren, maar de relatie die ik met mijn vader had kwam niet aan bod. Uiteindelijk besloot ik er een einde aan te maken en vertrok weer met mijn tante. Of ik nog een langs kwam, vroeg mijn moeder me. Daar moet ik over nadenken zei ik. Maar ik had er geen zin meer in om me dat gezever nog eens aan te horen. Enkele weken daarna belde ze weer, de eerste leugen. Ik dacht je zou nog eens langs komen. Dat had ik niet gezegd. Ik had gezegd, daar moet ik over nadenken. Ik zei daarop, ik wil best langskomen, maar dan hebben we het over mij en niet over die anderen, want daar heb ik geen moer mee te maken. Je hoeft niet te komen zei ze toen. 

Vandaag was ik op de kerkhof van terwinselen en iemand sprak me aan met je wilde niet meer naar je vader gaan. Ik zei dat is pertinent niet waar. Mijn moeder wilde niet dat ik kwam. En ik vertelde het relaas. 

Op de begrafenis van mijn vader kwam ze bij me, met dat ze niks op de bank hadden staan en geen geld hadden en veel schulden. Toen ik de belasting papieren opvroeg die ze me niet wilde geven in eerste instantie, pas op het moment dat ik met de rechter dreigde bleek dat ze buiten het huis ook nog een paar honderduizenden euro’s op de bank had staan. Liegen met een stalen gezicht. Als wij het deden was het huis te klein. In oktober van 2002 kwam ik er achter dat ik het syndroom van Klinefelter had. Daar had ze 51 jaar over gelogen en dat bleef ze doen. Vroeger als ik wat had, achteraf gezien door de Klinefelter, zei ze altijd; je meent iedere keer dat je wat hebt, stel je niet zo aan. Ik stel me niet aan zei ik dan. Ik stelde me ook niet aan.

Mijn vader idem dito.

Heeft ook zijn hele leven bij elkaar gelogen. 

Hij speelde in de Callistus eerste bugel, niet waar, hij speelde tweede.

Hij speelde op het eerste elftal van RKTSV de voetbal club, zijn broer kon niet voetballen, vertelde hij me ooit met een stalen gezicht. Niet waar zijn broer speelde op het eerste en hij kon niet voetballen, daarom had hij ook iets tegen de familie Hanssen. Een van die was de trainer en hadden gezien dat hij niks kon en dat zijn broer beter was. Hij heeft nooit een balletje getrapt met ons, wat sommige vaders wel deden. Met het elftal van de mijn verloor hij meestal. Hij speelde rechts back. 

Hij was overcompleet bij Stork Kerkrade. Was gelogen, hij had een opdracht van iemand overgenomen en niet uitgevoerd, waren 2 fabrieken blijven stilstaan, met miljoen schade, maar omdat hij in de ondernemingsraad zat, konden ze hem niet ontslaan en werd hij gedetacheerd naar de gemeente Eygelshoven.

Maar zo zie je maar weer, hoelang leugens je blijven achtervolgen, ik denk dat ik daarom ook onterfd ben, door een leugen van mijn moeder, wat een ellendige teef was ze toch. Als je nu denkt dat mijn zussen en broer anders waren, vergeet het maar. Die hebben het ook nooit gedaan. Mijn broer stuurt me na 36 jaar elkaar niet gesproken te hebben mij een mail dat hij een aneurysma heeft gehad, dat was erfelijk meende hij te zeggen, ik kon het ook hebben. Dat is wel lief van je broer, zei mijn huisarts, waarop ik zei; nee zo is dat niet, hij rookt als een ketter en gezopen en als ik het nu ook heb, dan kan hij altijd zeggen, zie je nu wel het is erfelijk. Ik heb niks bij mij is de buikader gewoon zoals hij moet zijn. Heeft hij pech. Wat zou zwaarder voor hem zijn het accepteren dat hij de enige dader is, of het genezen van de wond. 

Wordt niet als je vader zei tante Bertha en tante Marietje onafhankelijk tegen me op de begrafenis van mijn vader. Dat was ik nooit en ik ben nu een vrouw dus ook nooit geworden en ook niet als mijn moeder.

Klinefelters hebben de eigenschap dat ze niet kunnen liegen.

Iedereen telt mee, behalve ik want er lagen maar 6 keien op het graf van mijn ouders, veroorzaakt door het liegen van die zelfde mensen. Het is banaal hoe een leven kan lopen door dit gespuis. Maar ook door mensen die geen wederhoor plegen en alles klakkeloos aannemen voor de waarheid alleen domme mensen doen dat. Dit is dan ook meteen het antwoord op de vraag, of er meer mensen hoogbegaafd zijn in de familie. Nee dus.  Bij het maken van de film over mij is Rudi extra naar hun toe gereisd op mijn verzoek voor wederhoor. Ik had er wel bijgezegd dat het tot niets zou leiden en dat was ook zo. Maar je pleegt altijd wederhoor. 

Ga dadelijk ff naar mijn vriendin.