De familie Delahaye. De nichten en neven.

 












Zaterdag was er een reünie van de ruïnes, sorry, van de nichten en neven, van de familie Delahaye incluis mezelf natuurlijk. want mijn moeder was een Delahaye. Annie was de oudste 88 jaar inmiddels en heel goed bij. de jongste was 64. Behalve door mijn zussen werd ik door niemand genegeerd, wel achteraf nu, maar dat ben ik wel gewend, zo zit de familie nu eenmaal in elkaar. de schijn is hiermee weer bewezen en kloppen mijn analyses helemaal. Er waren er ook nog 2 overleden, wat ik niet wist. 2 van mijn familieleden had ik niet terug herkent als ik zo was tegen gekomen. Ik ben ze natuurlijk wel een handje gaan geven, want hoogbegaafde mensen staan daar boven. Ook deze analyse klopt, niemand van die anderen is hoogbegaafd. Het verwonderde me nog dat ik een dag van Felicita's kreeg toen ze weg ging. Cecile kwam ik nog in de kerk tegen, maar een gesprek met me aangaan, ho maar. Het zijn arm-zielige  mensen. Zelfs voor even normaal doen, ook dat kunnen ze niet. dat er maar 6 stenen op het graf van mijn ouder liggen ben ik steeds blijer om, ik had al in 1998 geconstateerd dat ik er niet bijwoonde bij deze familie en het werd zaterdag weer eens bewezen. Ik kan er niks aan doen dat ik Klinefelter heb. Ik kan er ook niks aan doen, dat ik hoogbegaafd ben. Soms steek je een hand uit en dan hoop je dat ze opgepakt wordt, maar helaas zat het er niet in, wel andere leuke mensen ontmoet en alles in alles vond ik het een leuke dag.  We gaan gewoon weer verder met het leven, totdat het ophoudt. Ik woon in een straat waar ik met een heleboel mensen contact heb, leuke buren. Een eigen huis, Fifi, waar ik altijd mee ga wandelen en dan weer andere leuke mensen ontmoet. Wat wil een mens meer. 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Mensa

Brief aan de raad.

Een tikkende klok.