Iedereen telt (niet) mee.
Met de kerstmis van 2001 belde mijn moeder me op, of ik nog eens op bezoek kon komen, want het ging slecht met mijn vader. Natuurlijk zei ik en ging samen met een tante op bezoek. Het ging de hele middag over hoe goed mijn broer en zussen waren, maar de relatie die ik met mijn vader had kwam niet aan bod. Uiteindelijk besloot ik er een einde aan te maken en vertrok weer met mijn tante. Of ik nog een langs kwam, vroeg mijn moeder me. Daar moet ik over nadenken zei ik. Maar ik had er geen zin meer in om me dat gezever nog eens aan te horen. Enkele weken daarna belde ze weer, de eerste leugen. Ik dacht je zou nog eens langs komen. Dat had ik niet gezegd. Ik had gezegd, daar moet ik over nadenken. Ik zei daarop, ik wil best langskomen, maar dan hebben we het over mij en niet over die anderen, want daar heb ik geen moer mee te maken. Je hoeft niet te komen zei ze toen. Vandaag was ik op de kerkhof van Terwinselen en iemand sprak me aan met je wilde niet meer naar je vader gaan. ...